تاثیر یک جلسه تمرین قدرتی و پلایومتریک بر برخی از شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری مردان تکواندوکا

چکیده: مقدمه: برای توسعه ی توان جسمانی تمریناتی مانند قدرتی با وزنه و پلایومتریک پیشنهاد شده اند. البته، مطالعات متناقض اندکی به تاثیر این نوع تمرینات بر تغییرات ناخوشایند شاخص های مختلف کوفتگی عضلانی تاخیری اشاره دارند. به علاوه، به دلیل اهمیت این نوع از تمرینات ورزشی در توسعه ی توان انفجاری عضلانی در ورزش هایی مانند تکواندو، این تحقیق با هدف مقایسه ی اثرات یک جلسه تمرین قدرتی با وزنه و پلایومتریک بر برخی از شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری در مردان تکواندوکا انجام شد. روش شناسی: 20 مرد تکواندوکا به طور تصادفی در دو گروه قدرتی با وزنه (تعداد: 10 نفر، میانگین سن 4/1± 6/25 سال، وزن 8/2±9/64 و اکسیژن مصرفی بیشینه 48/3±80/52 میلی لیتر/کیلو گرم/دقیقه) و پلایومتریک (تعداد: 10 نفر، میانگین سن 8/1±7/25 سال، وزن 1/2±2/65 کیلوگرم و اکسیژن مصرفی بیشینه 11/4±52/53 میلی لیتر/کیلو گرم/دقیقه) جایگزین و شدند. گروه قدرتی با وزنه تمرین جلوپا و پرس پا با دستگاه ( 70% یک تکرار بیشینه) و گروه پلایومتریک تمرین پرش عمقی و پرش جانبی (70% ارتفاع بیشینه پرش) تا رسیدن به واماندگی اجرا کردند. علاوه بر اندازه گیری ها در حالت پایه (10 روز قبل از مطالعه)، شاخص های زیست شیمیایی (کراتین کیناز تام سرمی)، التهابی (تعداد کل لکوسیت های خون محیطی، پروتئین واکنشگر-c سرمی، تورم ران، درک کوفتگی) و عملکردی (انعطاف پذیری پشت و پایین تنه، قدرت هم طول پشت و جلوی ران پا، توان عضلانی) کوفتگی عضلانی تاخیری هر دو گروه طی سه مرحله (30 دقیقه قبل، بلافاصله و 24 ساعت بعد از تمرین) اندازه گیری شد. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار از طریق تحلیل واریانس (anova) با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری (05/0p<) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تغییرات 24 ساعته شاخص های زیست شیمیایی، التهابی و عملکردی کوفتگی عضلانی تاخیری هردو گروه معنی داری بود(05/0p<). به طوری که، هر دو نوع تمرین قدرتی با وزنه و پلایومتریک سبب افزایش معنی دار فعالیت آنزیم کراتین کیناز تام سرمی، تعداد کل لکوسیت های خون محیطی و پروتئین واکنشگر-c، تورم ران، درک کوفتگی شد(05/0p<). به علاوه، هر دو نوع تمرین با سهم اثر یکسان باعث کاهش معنی دار شاخص های عملکردی کوفتگی عضلانی تاخیری (انعطاف پذیری عضلات پشت و پایین تنه، قدرت هم طول عضلات پایین تنه، اوج توان عضلانی) شد(05/0p<). به طوری که، دامنه تغییرات دو گروه تفاوت معنی داری نداشت و در تغییرات این شاخص ها بین دو گروه پلایومتریک و قدرتی با وزنه تفاوت معنی داری وجود نداشت(05/0p<). بحث و نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که یک جلسه تمرین قدرتی با وزنه و پلایومتریک سبب ایجاد کوفتگی عضلانی تاخیری در مردان تکواندوکا می شود، و تاثیر تمرین پلایومتریک بر کوفتگی عضلانی تاخیری مشابه تمرین قدرتی با وزنه است.